Het mooiste en meest inspirerende deel van mijn werk als interieur designer vind ik het maken van de verbinding tussen mijn klanten en mijn uitvoerders; via kennis, kennismaken en samenwerking naar het optimale resultaat. Dat is ook wat ik vind bij de Lighthouse Club; elkaar leren kennen en waarderen hoe we elkaar aanvullen met al onze verschillende kwaliteiten. Al die verschillende schakels die wij zijn in het proces van idee naar resultaat, van maker naar gebruiker. Zonder elkaar zijn we bar weinig.

Sinds een aantal jaar neem ik deel aan de ledencommissie van departement Amsterdam. We hebben een aantal doelen bij het aantrekken van nieuwe leden, bijvoorbeeld diversiteit. Om daarin succesvol te zijn, is het belangrijk om een strakke focus te houden op de gestelde kaders. Welk doel bereiken we met deze focus voor de kwaliteit en aantrekkingskracht van onze club? Zonder dat doel heeft het immers ook geen zin om kaders in te stellen en gericht te zoeken.

Zo hebben we als focus dat we heel veel meer vrouwelijke leden willen hebben. In januari dit jaar plaatsten we als ledencommissie daarvoor een oproep op LinkedIn. Of we nou actief werven of niet; het heeft geen zin om zo’n focus te hebben, ‘alleen maar’ omdat dat nou eenmaal is wat je in deze tijd behoort te doen. Nauwelijks vrouwelijke leden (vooral in deze sector), is ‘not done’. Maar als we niet helder hebben waarom (met welk doel) we dat willen (anders dan alleen omwille van een quotum) zal het beoogde resultaat uitblijven.

Wat ons verbindt binnen onze Club is dat we allemaal gericht zijn op verbetering van de kwaliteit binnen onze sector via kennis, ervaring en samenwerking. Dan is een logisch voortvloeisel daaruit dat we ons als netwerkclub richten op een optimale samenstelling van mannelijke en vrouwelijke leden. Dat biedt de grootste kans op de hoogste kwaliteit met het breedste draagvlak. Het is essentieel voor ons succes om dat als doel helder te hebben.

Het viel ons nog niet mee om bij onze eigen oproep niet voor de verleiding te vallen ‘realistisch’ te zijn en in onze tekst vooral vrouwen aan te spreken in de typische ‘vrouwenberoepen’ binnen onze sector; jurist, makelaar, architect, etc. Ik betrapte mij er zelf op het lastig te vinden specifiek te durven zijn. En dat terwijl ik, als in de jaren ‘90 opgeleide meubelmaker, had gedacht nu veel en veel meer vrouwelijke interieurbouwers, lassers, installateurs, etc. te zien. En binnen onze mooie Club veel en veel meer vrouwelijke leidinggevende betonsaneerders, constructeurs en aannemers, etc.

Zijn ze er wel? Vinden ze ons niet? Heeft onze Club, evenals onze sector, een nadelig imago als het gaat om genderdiversiteit? Hoe speelt dit bij andere departementen?

Onze oproep heeft vooralsnog geen nieuwe vrouwelijke leden opgeleverd. Wel heeft het ons extra focus en overtuiging gegeven dat we moeten blijven zaaien om te kunnen oogsten. Zoals ik met mijn klanten hun denkkaders graag wat opschudt en oprek om hun persoonlijke dromen en doelen met meer rendement en succes te behalen, word ik warm van onze kans als Lighthouse Club onze sector op te schudden en een mooie en hoognodige verandering te faciliteren.

Elsje Visser
Interieur designer en directeur van Gouden Appels Interieur in Amsterdam